Bu bir denemedir!

    Gözlerim kapalı, etrafa tamamen siyahlık hakimdi. Bu görebiliceğiniz türden bir siyahlık değil, hissedilebilen türden. Hiçlikte gibiydim. Daha sonra hafif bir ışık öz kapaklarımdan içeri nazikçe sızmaya başladı. Varlığımın etrafını sarmaladı. İçimi gıdıkladı. Huzurlu ve sıcacık bir hissettirdi. Nerde olduğumu anlayabilmek için gözlerimi açmaya çalıştım fakat başarılı olamadım. Tekrar denedim, olmadı. Tüm gücümle zorlayarak son bir kez daha denedim. Yine başarısız oldum. Denemekten vazgeçtim. Göz kapaklarım sanki tekrar açılmamak üzere sımsıkı kapanmıştı. Bir süre öylece durdum, neler olduğunu algılamaya çalıştım. Ben neydim? Nerden gelmiştim? Burası neresiydi? Cevap bulamadım hiçbir soruya. Beklemeye başladım. Farklılık olmasını. Ne kadar geçti, bilmiyorum. Her şey aynı, Vücudumu sarmalayan sıcaklık ve gözlerime sızan ışık var sadece. Ne bir ses ne de bir koku...

     Duyduğum yüksek sesle kendime geldim. Işığı ve sıcaklığı ilk hissettiğimden beri ne kadar zaman geçmişti, hatırlayamıyorum. Ses iyice yükseldi. Başka bir ses daha. Bunlar konuşan varlıkların sesleriydi! Birileri vardı yakınlarda. Anlık heyecanla konuşup, sesimi duyurmak istedim.  İşte o an fark ettim. Gözlerimi açamadığım gibi konuşamıyordum da.  Sesim yoktu. Sesler giderek arttı. Seslerle birlikte ışıkta değişti. Artık aydınlık değil fakat karanlıkta değil. Hafiften bir esinti, soğukluk var. Biraz rahatsızlık verici bir ortam oluştu. Seslere kulak kesildim ama anlayamadım. Konuştuklarına emindim. Ne kadar dikkatli dinlediysem de fayda etmedi. Sesler azaldı, uzaklaştılar. Ve tamanen gittiler. Veya ben öyle sandım. Hâlâ etrafımda bir varlık hissedebiliyorum. Belli belirsiz, nerdeyse yok gibi. Daha fazla düşünüp kendimi yormadım. Kargaşa ve sesler beni halsiz düşürmüştü. Kendimi bıraktım, etraf karardı. Bu sefer görülebilen bir siyahlık sardı çevremi.

p.s bu yazı hiçbir düzenleme yapılmadan biyoloji dersini dinlerken yazılmıştır.